, ,

Alles wat je moet weten als je je embryo’s ophaalt – overzichtelijke checklist

Sophie en Sjef hebben een zoon (6) en een dochter (3). Hun gezin voelt compleet, maar er zijn nog 2 embryo’s in de vriezer van het ziekenhuis.

Het ziekenhuis meldt in een brief dat de bewaartermijn binnenkort voorbij is. Sophie en Sjef krijgen de vraag wat ze willen doen met hun 2 ingevroren embryo’s. De brief geeft 3 opties: terugplaatsen, vernietigen of beschikbaar stellen voor wetenschappelijk onderzoek.

Het is avond, de vaat is gedaan, de kinderen liggen op bed. Sjef en Sophie zitten samen aan tafel.

Sjef schuift de puzzel van de jongste opzij. Hij zet een kop kamillethee neer voor Sophie. De brief van het ziekenhuis ligt ook op tafel.

‘Zo, die brief,’ zegt Sjef, ‘We moeten een keuze gaan maken.’
‘Tja. Ik vind mezelf te oud voor een zwangerschap, dus terugplaatsen valt af.’ Sophie is stellig. ‘En vernietigen vind ik een naar idee.’ Daar zijn ze het over eens.
‘Beschikbaar stellen voor onderzoek, dat is best mooi, toch?’ Sjef wijst die optie aan.
‘Nee joh, dat wil ik echt niet.’ Sophie rilt ervan. Ze vouwt haar handen om haar kop thee.
‘Okay, okay. Maar wat dan?’ Sjef kijkt haar aan.
Sophie: ‘De verpleegkundige vertelde dat sommige ouders hun embryo’s komen ophalen uit het ziekenhuis. Dat lijkt me wel wat.’
Sjef leunt naar achter: ‘Prima plan, doen we dat.’

Een paar dagen later belt Sophie me: ‘We doen dit maar één keer, dus ik wil het goed doen. Waar kan ik rekening mee houden? Waar moet ik allemaal aan denken?’

Precies daarvoor is deze checklist.

Goed om te weten: ophalen uit het ziekenhuis is wettelijk gewoon mogelijk. En noemt je kliniek die optie niet, vraag er dan gerust zelf naar.

Wil je jullie embryo’s ophalen uit het ziekenhuis? Neem deze checklist dan vooraf door.

Checklist voor als je je embryo’s wilt ophalen uit het ziekenhuis

1.     Verzamel informatie

  • Check bij het ziekenhuis hoeveel tijd je nog hebt om jullie embryo’s op te halen. Er is een maximale bewaartermijn. Je wil niet zoals Mireille verrast worden door de vernietiging.
  • Maak een afspraak met het ziekenhuis wanneer je jullie embryo’s kunt ophalen. Handig om te vragen: wie van het ziekenhuis is daarbij? Misschien heb je je gesprek met een embryoloog, een analist, je gynaecoloog of de verpleegkundige?
    Hoelang duurt de afspraak? Waar is de afspraak?
  • Bespreek vooraf: hoe krijg je je embryo’s mee? In een kunststof staafje of rietje? In een plastic potje? Vraag het gerust na bij je kliniek.
  • Wil je weten wanneer ze de embryo’s laten ontdooien? Is dat tijdens jullie afspraak in de kliniek of is dat vooraf al gebeurd? Check dit vooraf. Misschien wil je thuis een kaarsje branden op dat moment?

2.     Haal jullie embryo’s op

  • Met wie wil je je embryo’s ophalen uit het ziekenhuis? Wil je dit doen samen met je partner of je gezin? Of misschien doe je dit liever met een goede vriendin?
  • Hoe neem je je embryo’s mee uit het ziekenhuis? Sophie: ‘Ik neem een mooi doosje mee met wat wol erin, zodat ik ze zacht kan meenemen’.
  • Wat doe je als je uit het ziekenhuis komt? Wil je diezelfde dag het fysieke afscheid en een ritueel doen, of bijvoorbeeld een dag later? Petra: ‘Beetje gek misschien, maar ik wil ze mee haar huis nemen, om ze ons huis te laten zien. Ik had hier zo graag voor ze gezorgd.’

3.     Kies hoe je fysiek afscheid wilt nemen
Weet dat je de tijd mag nemen. Een afscheid hoeft niet direct nadat je ze hebt opgehaald. Dit kan ook later.

Omdat embryo’s nog zo pril zijn, is er veel mogelijk. Wat willen jullie? Bijvoorbeeld:

  • Begraaf ze, in je tuin, in het bos, op het strand, in het park. In een plantenpot die mee kan verhuizen. Onder de viooltjes op het graf van je opa of oma.
  • Geef ze mee aan het water. Aan de zee of aan een rivier bij jullie in de buurt.
  • Laat ze via een vuurkorf naar de hemel gaan.
  • Pascalle: ‘Ik liet een ring maken met mijn prille embryo’s erin.’ Er zijn kunstenaars die moedermelksieraden maken, sommigen verwerken ook embryo’s in kettingen of ringen.

Extra: kies een passend ritueel of ceremonie, als je wil

Bij het fysieke afscheid kun je een ritueel doen. Doe wat klopt voor jou, voor jullie.

7 ideeën voor rituelen rond het ophalen van je embryo’s

  • Schrijf een brief aan de kindjes die er zo kort waren. Dat kan je partner ook doen. Lees de brief voor. Bewaar de brief of stuur ‘m via een vuurkorf naar de hemel.
  • Lees een mooi gedicht. Tip: in dit invulboek staan prachtige gedichten.
  • Doe je ritueel niet alleen voor de embryo’s die je ophaalt uit het ziekenhuis. Neem in gedachten ook de prille kindjes mee van je miskramen en van de mislukte terugplaatsingen.
  • Waar ben jij creatief in? Wat vind jij leuk om te doen? Schilder, teken, knutsel iets ter ere van de kindjes die er zo kort waren. Ter ere van je moederschap van hen. Dit kan natuurlijk ook later nog.
  • Heb je levende kinderen en wil je ze erbij betrekken? Laat ze een tekening maken, bloemblaadjes strooien of bak samen koekjes of een taart. Lees een prentenboek over pril verlies.
  • Beleef je deze ceremonie samen met je partner? Of zijn er ook anderen bij? Wat wil je delen met familie of vrienden? Wie wil je achteraf erover vertellen en misschien foto’s laten zien?
  • En daarna? Misschien past het jullie om elk jaar een moment te nemen om stil te staan bij de prille kindjes? Evelien (41): ‘Wij eten elk jaar poffertjes op die datum. Ze blijven erbij horen.’ Zo’n ritueel kan in de loop van de jaren veranderen, meegroeien met je gezin.

 

Merk je dat het je veel doet? Dan is het een idee om gericht aan de slag te gaan met je verlies, zodat je de toekomst met meer vertrouwen tegemoet kunt gaan. Kies een gecertificeerde miskraamcoach in je regio. Het eerste gesprek is altijd gratis en al heel waardevol.

Wil jij zelf die gespecialiseerde miskraamcoach zijn die andere mensen optimaal kan begeleiden rond het verlies in hun fertiliteitstraject? Dan is de geaccrediteerde opleiding tot miskraamcoach heel passend. Je leert werken met 5-stappenprogramma dat zich al 14 jaar bewezen heeft in de praktijk.

Klinkt dit interessant? Vraag dan nu een gesprek aan, via info@miskraambegeleiding.nl.

 

Werk je in een fertiliteitskliniek of ziekenhuis?
Ontdek hier 3 onmisbare aandachtspunten voor het ophalen van embryo’s.
Dank je wel.

door
, ,

Tot wanneer mag je je prille kindje begraven onder de viooltjes?

Klaas is beheerder van de begraafplaats. Ik bel hem over de speciale gedenkplek op zijn begraafplaats, voor de kindjes die vroeg in de zwangerschap overleden zijn.

‘Weet je,’ zegt hij, ‘ik raad mensen ook wel eens aan: begraaf het maar onder de viooltjes op het graf van je opa of oma. Dan heeft zo’n koppel ook een eigen plek om naartoe te gaan.’

Er zijn veel meer begraafplaatsbeheerders die dit toestaan. Oogluikend.

‘Er is één maar’, waarschuwt Klaas, ‘als die graven op termijn geruimd worden, en we vinden kinderbotjes, dan gaan alle alarmbellen af. Dat willen we niet.’

Miskraamcoach

Het is een paar weken later.
Ik geef een incompany scholing aan verloskundigen.
11 stoelen in een kring, veel interactie, enthousiasme, eye-openers.

Het is 11.44 uur. We bespreken wat vrouwen en koppels zelf kunnen doen om met hun verlies om te gaan: ‘Het prille kindje van een miskraam mag begraven worden. Bijvoorbeeld in de tuin of in het bos. Of onder de viooltjes op het graf van een opa of oma. Begraafplaatsbeheerders staan dit oogluikend toe.’

Frederica zucht ervan. ‘Zo’n mooi idee! Alsof die oma dan een beetje voor het prille kindje zorgt.’

Ik ga verder: ‘Ja, maar – beetje cru praatje – dit mag alleen als er geen botjes achterblijven.’

Frederica’s hoofd schiet omhoog: ‘Tot welke termijn is dat?’

Goeie vraag. Ik hoopte eigenlijk dat zij het zou weten. Mijn scholingen gaan over de psychosociale aspecten van pril verlies. Op zo’n medisch technische vraag heb ik het antwoord niet paraat, maar ik ga het uitzoeken.

Ik vraag het aan bevriende verloskundigen en gynaecologen.
Ik bel met de patholoog van een ziekenhuis.
Ik vraag het zelfs aan dokter Google.

Vanaf welke zwangerschapsduur kunnen de prille botten van een kindje bij een opgraving teruggevonden worden?

Niemand kan het zeggen. Na maanden staat deze vraag nog steeds open op mijn lijstje. En daar kan ik niet zo goed tegen

Wie heeft deze kennis dan wel?
Ik bel met het Nederlands Forensisch Instituut.
‘Goedemorgen, Inca Hundscheid, patholoog van dienst.’
Ik leg Inca mijn vraag voor. ‘Ik ga het uitzoeken,’ belooft ze.

Heel fijn, binnen een paar weken heeft ze antwoord: ‘Ik heb een en ander voor u uitgezocht. De sleutelbeenderen zijn de eerste botjes die ontstaan. Dat is rond de 10e zwangerschapsweek. Een foetus is dan zo’n 3 cm en die botjes zijn dan dus hooguit een paar millimeter lang. Onwaarschijnlijk dat dat met het blote oog herkend wordt bij een eventuele opgraving.

Vanaf de 12e/13e week ontstaan de botten van onder andere de lange pijpbeenderen, de ribben en de wervels. Die kunnen mogelijk wél terug te vinden zijn bij een eventuele opgraving.’

Dus, een kindje dat vóór de 10e week van de zwangerschap is gestopt met groeien, kan gerust begraven worden onder de viooltjes bij opa. Of in de tuin. Of in het bos.

Als dat is wat de ouders willen.

Goed om te weten, toch?

-.-.-

Maar er is veel meer wat vrouwen en koppels kunnen doen als ze een miskraam meemaken. En er is zéker veel meer wat jij als professional kunt doen voor je cliënten met een miskraam of later verlies in de zwangerschap. Of als ze opnieuw zwanger zijn na verlies. Ben je benieuwd?

Schrijf je dan in voor de KNOV-, BEN- en NVOG-geaccrediteerde nascholing.

Of organiseer ‘m in company voor je team, VSV of coöperatie.

Met plezier kom ik naar jullie toe.

-.-.-

Wil jij zelf die gespecialiseerde miskraamcoach zijn die andere mensen optimaal kan begeleiden rond het verlies in hun fertiliteitstraject? Dan is de geaccrediteerde opleiding tot miskraamcoach heel passend. Je leert werken met 5-stappenprogramma dat zich al 14 jaar bewezen heeft in de praktijk.

Klinkt dit interessant? Vraag dan nu een gesprek aan, via info@miskraambegeleiding.nl.

door
, ,

3 tips voor je werkgever, rond miskramen

[werkgever & miskramen]

 

Ruud en Mirke willen graag kinderen.

Maar dat gaat niet vanzelf, ze zitten in een fertiliteitstraject.

In hun traject maken ze helaas verlies mee. Soms heel pril, soms wat later.

Ruud somt het op: ‘3 embryo’s ontdooiden niet goed. Er zijn 2 mislukte terugplaatsingen geweest. En 1 miskraam. Nu zijn er nog 4 embryo’s in de vriezer van de kliniek.’

Mirke knikt: ‘Het traject kost ons veel energie. En daardoor is er helaas ook minder energie voor ons werk. Het gaat nog wel okay hoor, en werk is ook afleiding, maar er is weinig rek.’

Mensen die een kindje verliezen, hoe pril ook, melden zich vaak ziek op hun werk. Begrijpelijk natuurlijk.

Mirke: ‘Ruud en ik voelden aan alles dat we gerichte hulp nodig hadden om ons fertiliteitstraject goed te kunnen vervolgen. Het eerste gesprek bij Miriam gaf veel vertrouwen, we wilden als koppel de 5 stappen gaan doorlopen. Het vraagt wel een investering. En ik had het nagevraagd, maar op mijn werk is er helaas geen budget voor.’

Ruud: ‘Toen dacht ik: het raakt mij als man ook! Waarom bespreek ík het niet op mijn werk?! Zo gezegd, zo gedaan. Het bracht prachtige gesprekken in ons team. En mijn werkgever heeft betaald voor de 5-stappen-begeleiding bij Miriam, heel fijn! Mirke en ik hebben er samen zoveel aan gehad. Weet zeker dat het ons ziektedagen scheelt.’

 

Kijk, minder ziekmeldingen zijn voor de werkgever ook fijn. Maar loyale medewerkers die weer beter in hun vel zitten, dat is natuurlijk helemaal waardevol.

Wat kun je als werkgever doen voor je medewerker die een miskraam meemaakt?

1. Eén op de 4 maakt ooit een of meer miskramen mee. Reken maar uit hoeveel mensen dat in jouw organisatie zijn. Lang niet van iedereen weet je het. Maar áls je op de hoogte bent van de miskraam, kun je verschillende dingen doen. Stuur een bos bloemen, schrijf een kaart, wees ruimhartig als het gaat over werktijden of verlof . Ook een mooie suggestie: geef het invulboek cadeau.

 

2. Super als je voor gespecialiseerde miskraambegeleiding betaalt. Met de 5-stappen-aanpak is het een kort en krachtig traject. Soms wordt het betaald uit een potje voor coaching of scholing. Soms betalen werkgevers het, gewoon, omdat ze goed voor hun mensen zorgen.

3. Ruud heeft het zelf ter sprake gebracht. Niet iedereen heeft die energie. Of die moed. Het is dus belangrijk dat je als HR ook expliciet deze voorbeelden noemt. Zet bijvoorbeeld bij de toelichting van budget voor persoonlijke ontwikkeling of opleiding iets als: ‘Je kunt dit ook inzetten voor gespecialiseerde coaching rond miskramen of verlies in fertiliteitstrajecten. We verwijzen je graag naar de gecertificeerde miskraam- & abortuscoaches van Miskraambegeleiding Nederland.’

Kun je hier iets mee? Laat het me weten als je vragen hebt of wilt sparren.

Met plezier denk ik met je mee.

door
, ,

5 podcasts over verlies in fertiliteitstrajecten

Maak je verlies mee in je fertiliteitstraject? Bijvoorbeeld omdat embryo’s niet goed ontdooien, omdat een terugplaatsing mislukt of omdat je een miskraam meemaakt?

 

Dan kan het fijn zijn om podcasts te luisteren hierover. Deze ervaringsverhalen geven herkenning en erkenning. Ook jouw verlies doet ertoe.

 

Deze 5 podcasts tip ik je graag:

  • Eitje. Over zwanger worden als alleenstaande vrouw.
  • In afwachting. Twee vrouwen in gesprek over hun fertiliteitstraject. Aflevering 3 gaat specifiek over miskramen en mislukte terugplaatsingen.
  • Miskraammonologen. Veel ervaringsverhalen rond pril verlies in de zwangerschap.
  • Willen jullie geen kinderen? Over wat er komt kijken bij een fertiliteitstraject.
  • Op zijn kop met Henk de Bok (aflevering 2). 2 mannen in gesprek over vader worden, verlies in de zwangerschap en het fertiliteitstraject. Mail me als je de link naar deze podcast wil (op verzoek beschikbaar).

 

Heb je aanvullingen voor dit lijstje, dan hoor ik het graag!

 

PS: Wil je leren hoe je goed begeleidt bij verlies in fertiliteitstrajecten? Doe mee aan de opleiding tot gecertificeerd miskraam- & abortuscoach. Je bent heel welkom.

door
, ,

Extreem misselijk? Over HG en abortus

HG is extreme zwangerschapsmisselijkheid.

Dat is geen aanstellerij. En dat gaat niet over met gember of rust.

1 op de 4 vrouwen met HG overweegt om de zwangerschap af te breken.

Ik ontmoette ze in de abortuskliniek waar ik meeliep.
Ik spreek ze als ze bij mij komen voor persoonlijke begeleiding.
Of als ze een miskraam meemaken na maanden van extreme misselijkheid.

In aflevering 6 van de podcast De tweede komen 2 koppels met HG aan het woord. Ook over het al dan niet afbreken van de zwangerschap. #luistertip

De stichting ZEHG is er voor vrouwen en koppels met HG. ZEHG interviewde me. Over als vrouwen met HG een miskraam meemaken, een abortus overwegen of hun zwangerschap afbreken.

In het interview lees je ervaringsverhalen (van oa Madelon & Jill), krijg je praktische tips en ontdek je ook nog eens wat over de start van mijn bedrijf.

Je leest het interview gemakkelijk via deze link.

Tip: deel dit interview gerust op je socials. Ook onder jouw cliënten zijn vrouwen met HG.

Het helpt dat jij er aandacht voor hebt.

Dank je wel.

 

PS: Wil je leren hoe je goed begeleidt bij HG & verlies? Doe mee aan mijn nascholingen of de masterclass. Je bent heel welkom.

door
, ,

‘Als ik niet naar de dokter was gegaan, dan had mijn kindje nog geleefd’ #EUG

Lena had een EUG. ‘Als ik niet naar de dokter was gegaan, dan had mijn kindje nog geleefd.’ Lena vertelt het me aan de telefoon. ‘Ik was zwanger en had heftige buikpijn, daarmee ging ik naar de dokter. Die stuurde me door naar het ziekenhuis. Toen bleek dat ik een buitenbaarmoederlijke zwangerschap had. Ik werd met spoed geopereerd. Toen ik wakker werd, was mijn kindje weg.’

Lena geeft zichzelf daarvoor de schuld: ‘Als ik niet zo kleinzerig was geweest, dan had mijn kindje door kunnen groeien. Ik had die buikpijn gewoon moeten verdragen.’

Natuurlijk werkt dat niet zo. Dat weet Lena ook wel. Een kindje kan niet 9 maanden doorgroeien búiten de baarmoeder.
Omdat Lena’s eigen leven in gevaar was, moest ze met spoed geopereerd worden. Nu is ze haar linker eileider kwijt. En haar kindje.

‘Mijn man was vooral blij dat ík nog leefde. Nou, ik niet.’

Miskraam door ingrijpen, zou je kunnen zeggen. Of: medisch noodzakelijke abortus. Zónder dat Lena daar zelf over kon beslissen trouwens. Er was geen tijd om na te denken. Er moest acuut iets gebeuren.

‘Lena, heb je gezien wat ze uit je buik hebben gehaald?’
‘Nou, dat vroegen ze wel [heel goed!], maar dat wilde ik toen niet. Achteraf was dat misschien toch beter geweest. Dan had ik het mee naar huis genomen. Dan had ik mijn kindje begraven bij mijn oma, onder de viooltjes op haar graf.’
‘Ja, mooi idee…’

-.-.-

Ongeveer 1% van de zwangerschappen is buitenbaarmoederlijk. Schatting is dat het in Nederland elk jaar zo’n 2.000 keer voorkomt. In jargon heet het EUG: extra uteriene graviditeit.

Er is een pril kindje dat niet verder kan groeien, omdat het op de verkeerde plek zit. Vaak lost het lichaam het zelf op, dan komt er een miskraam. Soms is bij een buitenbaarmoederlijke zwangerschap ingrijpen van buitenaf noodzakelijk.

De psychosociale impact van een buitenbaarmoederlijke zwangerschap is zeker zo groot als die van een miskraam. En misschien nog wel groter, ook voor de partner, zeker als die zijn/haar vrouw in levensgevaar heeft moeten meemaken. Dit kan er nogal inhakken. Ook als er niet meer over gepraat wordt…

Dus, heeft je cliënt een buitenbaarmoederlijke zwangerschap of EUG meegemaakt? Vraag ernaar in je intake. En vraag dan niet alleen naar de medische kant van het verhaal, maar ook naar hoe het voor haar, voor hen, was.

In de nascholing ‘Vrouwen met een miskraam goed begeleiden’ krijg je een checklist met 10 geweldige vragen om te stellen.

De scholing is geaccrediteerde bij de KNOV, de BEN en de NVOG.

Doe je mee? Schrijf je dan nu meteen in.

Ik ontmoet je er graag

door
,

Kun je een geheim bewaren? #abortus

‘Kun je een geheim bewaren?’

Paul* kijkt me indringend aan en stapt iets dichterbij.

We staan op een feestje van een gemeenschappelijke vriend.

Hij gaat wat zachter praten: ‘Mijn ex koos voor abortus, tegen mijn wil. Ik had ons kind graag gewild. Het is 7 jaar geleden, maar ik heb er nog steeds last van. Kun je me helpen?’

‘Joh, Paul, wat goed dat je het zegt. Natuurlijk wil ik je helpen, je bent heel welkom.’

Hij ademt uit.

Een paar weken later doorloop ik met Paul mijn 5-stappenprogramma.

Wat een opluchting. Wat een tranen. Wat een liefde.

‘Eindelijk kan het gaan over mijn gevoel,’ zegt Paul dankbaar, ‘Nu zie ik een nieuwe relatie ook weer zitten!’

Ik gun zo’n dag aan alle mannen die een abortus meemaakten. Bijvoorbeeld de mannen uit dit artikel. Of mannen met verhalen zoals deze.

Ze zijn heel welkom, bij mij of bij één van de gecertificeerde miskraam- en abortuscoaches.

Doorloop het bewezen 5-stappenprogramma.

Voor het kindje dat er zo kort was.

Voor je vaderschap.

(Zelfs als dat een geheim is.)

 

door
,

Docu ‘Maar je was er wèl’

Een documentaire over miskramen.

Janna Stolp heeft deze prachtige film gemaakt.

Ik heb ‘m intussen een paar keer gezien en ik mocht spreken op de première in juni.

Miskraambegeleiding Nederland staat trouwens in de aftiteling, voor mensen die meer hulp zoeken om met hun miskramen om te gaan.

In de docu vertellen Marjolijn, Florentine en Annemarie over hun miskramen.

Indrukwekkend, concreet en heel mooi gefilmd. De Linda is ook enthousiast.

Kijktip dus, deze docu.

Via deze link kun je de docu kijken. Half uurtje, echt de moeite waard.

Ben benieuwd wat jij ervan vindt.

-.-.-

Ben je professional? Bij de nascholingen en bij de masterclass geef ik je nog meer tips. Verdiepende docu’s, goede podcasts & handige checklists om meteen te gebruiken in je werk.

Laat het me weten als je mee wil doen.

Je bent heel welkom.

 

door
,

Ken jij deze 12 soorten van pril verlies allemaal?

Miskraamcoach

‘Ik had niet eens een miskraam,’ Chantal kijkt naar de kop thee in haar handen. Ze zat jaren in een fertiliteitstraject, vertelde ze me net.

‘Joh. Had je misschien wel terugplaatsingen?’ Ik kijk haar aan.

‘Ja, dat wel. Er is 2 keer een embryo teruggeplaatst, maar dat bleef niet plakken. Zo noemden ze dat.’ Ze zucht.

‘Ook dat prille verlies doet ertoe. Het is van belang.’ Ik zeg het stellig.

Chantal kijkt verrast op. ‘Je bent de eerste die dat zegt.’

Vrouwen die ongewild kinderloos zijn, maar die wel pril verlies hebben meegemaakt, heten ook wel onzichtbare moeders.

Elk kind doet ertoe. Hoe pril ook.

-.-.-

, , .

Ontdek hier de 12 soorten pril verlies:
* Miskraam
* Missed abortion
* Mola-zwangerschap
* Lege vruchtzak of windei
* Verlies van de helft van een tweeling
* Afgebroken zwangerschap of abortus
* Buitenbaarmoederlijke zwangerschap
* Biochemische zwangerschap (de test zegt zwanger, maar het is zo vroeg misgegaan dat de echo niets kan zien)

Plus specifiek bij fertiliteitstrajecten:
* Mislukte terugplaatsingen
* Embryo’s die niet goed ontdooien
* Embryo-reductie bij meerlingen
* Embryo-selectie

-.-.-

Merk je dat je meer nodig hebt om met je verlies om te gaan? Wil je weer goed functioneren, thuis en op je werk?

Zoek dan gespecialiseerde hulp. Dan kan ook als je verlies al jaren geleden is. Maar let op: een algemene (vrouwen)coach of psycholoog heeft deze expertise rond pril verlies helaas niet in huis.

Kies een gecertificeerde miskraamcoach die kan werken met mijn bewezen 5-stappen-programma. Dan weet je zeker dat je de beste hulp krijgt.

Kijk hier welke gecertificeerde miskraamcoach bij jou in de buurt zit. Neem contact op. Het eerste gesprek is altijd gratis en al heel waardevol.

Alle goeds voor jou en de jouwen, ook als ze onzichtbaar zijn.

 

door
, , ,

POH GGZ: Hoera, nu ook accreditatie voor jou!

Met een miskraam of abortus kun je naar de huisarts gaan.

Die verwijst bij psychosociale problemen vaak naar de praktijkondersteuner, de POH-GGZ.

Dus ook in de spreekkamer van de POH-GGZ moet het over miskramen en abortus kunnen gaan.

Helaas is er nog vaak veel ongemak bij de POH-GGZ. Wat kun je zeggen, wat kun je doen? Hoe ga je om met de verschillende behoeftes van je patiënten rond miskramen en abortus? Hoe help je goed in de beperkte tijd die je hebt als POH-GGZ?

Dat ongemak is niet alleen jammer voor de professional zelf, maar ook voor de patiënten, die daardoor niet de beste zorg krijgen bij hun miskraam of abortus.

Dus, bekwaam je als POH-GGZ in thema’s als miskramen, abortus en verlies in fertiliteitstrajecten

Gelukkig is precies hiervoor de masterclass ‘Vrouwen met een miskraam of abortus goed begeleiden’.

De beroepsvereniging van de praktijkondersteuners is de LV POH GGZ. En, geweldig nieuws: de accreditatiecommissie van de LV POH GGZ heeft mijn masterclass geaccrediteerd met 6 punten!

Wat krijg je in de praktische eendaagse masterclass?

  • 5 manieren om de miskraam of abortus te bespreken. Ook als je cliënt abortus overweegt. Je krijgt concrete handvatten, zinnen en vragen die je meteen kunt toepassen in je werkpraktijk. Op een manier die bij jou past.
  • 3 interventies om je cliënt te helpen in zijn of haar proces. Je leert ook hoe je beschikbare gratis checklists en andere hulpmiddelen kunt inzetten in je begeleiding. Je weet wanneer je en naar wie je zo nodig kunt doorverwijzen.
  • Je krijgt toepasbare theorie over rouwverwerking, toegespitst op zwangerschapsverlies. Je krijgt ook een literatuurlijst om je verder te kunnen verdiepen, als je wil.
  • Je krijgt een praktisch werkboek, waardoor je je kennis en inzichten kunt bewaren.
  • Je krijgt een certificaat.

Plus, je krijgt mijn beide vakboeken cadeau ‘Begeleiding van vrouwen met een miskraam’ én ‘Begeleiding na een afgebroken zwangerschap of abortus’.

Én je krijgt als bonus deze 2 geweldige checklists:

  • 12 supervragen om te stellen als ze abortus overweegt
  • 10 superzinnen om te vragen naar de emotionele beleving na een miskraam of abortus

Laatst zei een deelnemer: ‘Alleen al voor de checklists is het de moeite waard!’

Dus, wees welkom om je in te schrijven voor deze unieke masterclass op maandag 7 april. Het is van 10 tot 16 uur, handig via zoom. De investering is 497 euro ex btw. Je krijgt een certificaat én dus 6 accreditatiepunten.

Stuur dit bericht gerust door naar de POH’s GGZ die je kent.

Als je inschat dat ze dat waarderen

Ik waardeer het in elk geval!

door
,

‘Mijn embryo’s zijn vernietigd. Tegen mijn wil.’

Stel, je had een fertiliteitstraject en er liggen nog embryo’s van jullie in de vriezer van de kliniek.

Wat kun je daarmee doen?

Afhankelijk van het ziekenhuis, heb je 5 opties:

  • Terugplaatsen bij jezelf
  • Beschikbaar stellen voor wetenschappelijk onderzoek of als oefenmateriaal
  • Laten vernietigen
  • Doneren aan een ander
  • Ophalen en thuis begraven

Je kunt je besluit ook uitstellen. Dan betaal je jaarlijks voor de opslag van je embryo’s.

Mireille: ‘Ik schoof het besluit al jaren voor me uit. Elk jaar lag ik er wat nachtjes van wakker. Dan betaalde ik maar weer voor een jaar opslag. Tot ik ineens een brief kreeg, dat mijn embryo’s vernietigd waren. De maximale bewaartermijn was blijkbaar voorbij. Ik wist het niet. Het was een schok.’

Mireille had haar embryo’s graag opgehaald uit het ziekenhuis. Om ze thuis te begraven. Maar de kliniek zei haar dat dat niet mocht. Iets met de wet.

Onderzoeker en fertiliteitscounselor Anne Schrijvers: ‘Bij de ene kliniek is het mogelijk de embryo’s mee naar huis te nemen, maar bij de andere kliniek krijgen wensouders te horen dat dit niet is toegestaan. Dit lijdt tot veel verwarring. Het mee naar huis kunnen nemen van de embryo’s is voor veel stellen een heel belangrijk onderdeel van hun rouwproces. Het is niet bij wet verboden om de embryo’s mee naar huis te nemen, dus het is zeker raadzaam om hierover met de kliniek in gesprek te gaan.’

Fijn, dus de wet belemmert geen enkel ziekenhuis, geen enkele kliniek. Ze mogen je embryo’s aan je meegeven.

 

Annette heeft nog een ander idee: ‘Ik wil graag dat de embryo’s bij mij worden teruggeplaatst. Maar dan op een ‘ongunstig’ moment, zodat het geen zwangerschap wordt. Kan dat?’

Goede vraag. Kan dat? Ik vraag het aan gynaecoloog Marieke Schoonenberg, medisch directeur van fertiliteitskliniek Nij Geertgen: ‘We krijgen jaarlijks vragen rondom embryo’s die niet meer gebruikt kunnen/willen worden. Het terugplaatsen op een ongunstig moment, dat doen we niet. Het meegeven van embryo’s mag volgens de huidige regels wel mits het embryo opgewarmd is. Van sommige mensen hebben we begrepen dat ze het embryo willen begraven of willen verwerken in een sieraad. Afscheid nemen is een belangrijk thema. We proberen de gedachten en gevoelens zo goed mogelijk mee te nemen.’ Helder.

Later deze maand spreek ik op een congres voor fertiliteitscounselors.

Over de impact van pril verlies in een fertiliteitstraject.

Het doet ertoe. Hoe pril ook.

En gelukkig is er veel wat je als professional kunt doen. Als je maar weet wát je doet.

 

Wil jij de beste hulp geven aan vrouwen en koppels die verlies meemaken in een fertiliteitstraject? Volg dan de opleiding tot gecertificeerd miskraam- & abortuscoach. Dan werk je met het bewezen 5-stappenprogramma.

Vraag een gesprek aan met me. Kan simpel door me nu te mailen op info@miskraambegeleiding.nl.

 

door
, ,

Weer zwanger. En veel banger? Hoeft niet. Madelon en Jill hebben de oplossing.

Weer zwanger. En veel banger.

Het is heel begrijpelijk. En zo ontzettend jammer.

Vaak maken vrouwen zich veel zorgen als ze na een miskraam opnieuw zwanger zijn.

Maar zo hoeft het niet te gaan. Het kan ook anders. Heel anders.

Hoe dat komt?

Door mijn 5-stappenprogramma.

Dat zijn niet mijn woorden hè. Dat zeggen Madelon en Jill.

Madelon van Uffelen en Jill Carton zijn allebei bij mij opgeleid tot gecertificeerd miskraam- & abortuscoach.

 

Zwanger en veel banger. De oplossing van Madelon

Na een miskraam en een gezonde zoon, is Madelon nu opnieuw zwanger: ‘Of ik niet bang ben dat het weer mis gaat? In mijn vorige zwangerschap kon ik niet wáchten tot ik een echo kreeg bij 6 weken. Nu was de eerste echo pas ingepland bij 8 weken. En daar had ik dus berusting in. Ik vond het prima, want ik had vertrouwen.

Ik weet zéker dat dat komt door de oefeningen die ik gedaan heb tijdens mijn opleiding tot miskraambegeleider. Dat maakt echt dat je anders en met vertrouwen de nieuwe zwangerschap in kunt gaan. Dat heb ik nu aan den lijve ondervonden.’

 

 

Zwanger en veel banger. De oplossing van Jill

Jill vertelt: ‘Na mijn miskraam wilde ik zó graag weer zwanger worden. Mijn hele leven stond eigenlijk op pauze, tóch ben ik je opleiding gestart. En toen werd ik zwanger van mijn dochter! Omdat ik in je opleiding de 5 stappen ook zelf had doorlopen, was ik niet bang of onzeker in mijn zwangerschap, ik genoot!’

 

 

 

 

Zoals een andere deelnemer het laatst zei: ‘Je doet de opleiding om anderen te kunnen helpen. Maar dat ook persoonlijk zoveel kan brengen, is geweldig.’

Wil je dat ook? Meld je nu aan voor een gesprek.

Je kunt binnenkort al starten.

Als je wil.

 

door
, , ,

Waarom je niet hoeft te troosten bij een miskraam

Het lijkt zo logisch.

Tissues aangeven als iemand huilt.

Je cliënt met een miskraam proberen te troosten.

Maar is dat wel zo prettig? Nee.

De situatie vráágt erom dat ze ontroostbaar is.

Het doet recht aan het kindje dat er maar zo kort was.

Aan de dromen die in duigen zijn gevallen.

Die tranen hoeven niet gedroogd te worden. Behalve als ze dat zelf wil.

Niet omdat jij er als professional misschien ongemakkelijk van wordt.

Dus, laat die tissues gerust in het zicht staan, maar druk haar nooit een tissue in haar handen.

Wat vinden moeders Rachel en Nynke hiervan?

In december hoorde ik dit citaat uit de bijbel. (Het was bij de kerstopstellingen van Anneke Meiners.) Het raakte me, en het legt precies uit waarom je die tissues níet aangeeft.

In Rama werd een stem gehoord,
een hevig gejammer en geklaag.
Rachel jammert om haar kinderen,
en ze wil niet getroost worden,
want ze zijn er niet meer.

(Dit komt uit Mattheus 2, vers 16-19.)

Ditzelfde principe geldt ook bij miskramen. Dat je je kindje kwijt bent en dat je daar met al je vezels bij stil wilt staan.

Anders gezegd:

‘Het is helemaal niet erg om ontroostbaar te zijn’.

Dit is de titel van een artikel van Nynke Sietsma in VOLZIN. Zij mag het zeggen. Nynke verloor in 2020 haar 4-jarige zoon Berend. Ben je een lezer? Haar boek ‘B. een memoire’ is prachtig.

 

Tot slot.

Natuurlijk willen we vrouwen en koppels met een miskraam helpen.

Maar troosten is niet het beste om te doen.

Integendeel.

Wat kun je wél doen?

Nynke in haar artikel: ‘Troosten is niet oplossen, sussen of bagatelliseren. Het is er zijn voor de ander. De pijn erkennen. Luisteren. Vragen. Stil zijn.’

Hóe doe je dat in je spreekkamer, binnen de tijd die je hebt in je spreekuur?

Ben je verloskundige, echoscopist of gynaecoloog? Dan leer je het in de geaccrediteerde nascholing ‘Vrouwen met een miskraam goed begeleiden’. Je kunt binnenkort meedoen aan de scholing. Accreditatie KNOV BEN NVOG.

Ben je psycholoog, maatschappelijk werker, therapeut of POH-GGZ? Doe dan mee aan deze masterclass speciaal voor jullie. Accreditatie LV POH GGZ.

 

door
,

Geef je miskraamkindjes een naam?! Nee joh.

‘Ik was vorig jaar bij een coach.

Die zei: ‘Geef je miskraamkindjes een naam!’

Maar dat wil ik helemaal niet. Dat voelde zo geforceerd.’

Als Polly het me vertelt, raakt ze wéér geïrriteerd.

En dat snap ik.

Een naam moeten geven aan je miskraamkindjes, dat is niet de weg.

Integendeel.

Ik vind het zelfs een brevet van onvermogen als een coach of therapeut zo’n suggestie doet.

Kijk, als je zelf voelt dat je een naam wilt geven aan je kindjes die er zo kort waren, dan kan het heel waardevol zijn. Maar het werkt niet als het van buitenaf opgelegd wordt.

Je miskraamkindjes een naam móeten geven is als de opdracht om fit te worden door elke dag te beginnen met 20 push-ups. Voor een enkeling werkt het. Sommigen moeten naar de fysio. En weer anderen voelen vooral weerstand en geven misschien de moed op.

Dus.

Ben je nou een coach die denkt: ‘Oh jee, maar wat kan ik dan wél zeggen?’

Kijk of de opleiding tot gecertificeerd miskraam- of abortuscoach iets voor je is. Dan weet je zeker dat je het juiste doet.

Met het 5-stappenprogramma help je mensen echt, zodat ze vanuit verbinding met de kinderen die er zo kort waren, weer met vertrouwen de toekomst in kunnen gaan.

Op hun manier. Met of zonder namen voor hun miskraamkindjes.

Je bent welkom als je over de opleiding in gesprek wil.

Mail me op info@miskraambegeleiding.nl. Tot gauw!

door
, ,

‘Mijn psycholoog kon niks met mijn miskramen.’

Laatst sprak ik Tineke*. Ze heeft 4 miskramen meegemaakt en intussen twee peuters rondlopen.

Ze vertelde aan de telefoon: ‘Ik loop bij een psycholoog. Daar heb ik veel aan, maar ze kan niks met mijn miskramen. Zij verwees me naar jou door. Kun jij iets voor mij betekenen?’

Ja, zeker. Dat is mijn expertise.

Tineke en haar man kwamen bij mij voor persoonlijke begeleiding rond hun miskramen. Het was een mooie dag.

Tineke: ‘Het geeft me rust. Nu we je 5 stappen samen hebben doorlopen, begrijp ik mijn man veel beter. En hij mij!’

Na afloop zei Tineke ook nog: ‘Het zou toch super zijn als mijn psycholoog je opleiding doet! Dat had ons ook veel reistijd gescheeld .’

Aan mijn opleiding tot miskraamcoach doen geregeld psychologen mee.

Ze willen hun expertise uitbreiden, zodat ze hun cliënten ook op dit stuk op de beste manier kunnen helpen.

Want, om hoeveel mensen gaat het eigenlijk?

Eén op de 4 mensen maakt een miskraam mee, mannen én vrouwen. En 1 op de 4 maakte het mee in het gezin van herkomst. Omdat hun moeder vaker zwanger was dan van de levende kinderen. Dat is losjes opgeteld dus al de helft van de mensen.

En in deze cijfers zijn abortus, buitenbaarmoederlijke zwangerschappen, verlies in vruchtbaarheidstrajecten, etc nog niet eens meegenomen.

Ik durf de stelling wel aan dat bij 80% van de mensen verlies in de zwangerschap speelt. Bij henzelf of in hun gezin van herkomst. Dat percentage geldt dus ook voor de cliënten bij een psycholoog.

Als psycholoog moet je dus weten of het speelt, of je er iets mee moet en zo ja, wát dan. Een luisterend oor is niet voldoende.

Je bent heel welkom bij mijn geaccrediteerde opleiding tot miskraam- & abortuscoach.

De opleiding start binnenkort weer.

Kijk of het je aanspreekt.

Dan ontmoet ik je graag!

 

door
, , ,

Mannen rouwen ook. Ook bij miskramen.

miskramen miskraam mannen

In juni kwam dit boek uit: Pappa’s rouwen ook, waarin 12 vaders vertellen over het verlies van hun kind(eren). Veel van de verhalen gaan over verlies in de zwangerschap.

Auteur Bjorn Visser zegt in zijn inleiding:

‘In een aantal verhalen lees je over hoe vaders rouwen na een miskraam. Hierover is nauwelijks iets bekend, maar uit eigen ervaring en door de verhalen van andere mannen weet ik dat het verdriet om een miskraam voor veel vaders een verborgen verdriet is waar geen of weinig aandacht voor is.’

Wat ik extra interessant vond in dit boek: in de interviews vertellen de mannen ook over de impact die verlies kan hebben op hun geloofsbeleving. Sommige mannen hadden veel steun aan hun (christelijke) geloof of de mensen van hun kerk. Anderen kwamen in een geloofscrisis terecht of kregen gedoe in hun relatie omdat hun partner er anders in zat. Indrukwekkend om te mogen lezen.

 

Je weet dat je als gynaecoloog, verloskundige of echoscopist zoveel verschil kunt maken voor ouders. In het boek lees je er schrijnende én liefdevolle voorbeelden van. Een citaat:

‘Bij een van de miskramen, gebeurde het dat de gynaecoloog foto’s van de echo uitdraaide. Hij keek er even naar, maakte er voor onze ogen een prop van en mikte dat zo in de prullenbak. Dus zei ik: ‘Wat ben jij nu aan het doen, joh? Dat is mijn kind. Die foto’s wil ik hebben.’ Toen haalde hij die foto er weer uit, streek het een beetje glad op zijn been en mompelde een excuus.’

Ik schreef eerder al eens een blog over het belang van de echofoto.

 

Wil je meer concrete tips om goede zorg te leveren rond verlies in de zwangerschap? Lees dan vooral mijn boeken Begeleiding van vrouwen met een miskraam en Begeleiding na een afgebroken zwangerschap of abortus.

 

Ben je minder van het lezen?

Goed dat er steeds meer aandacht is voor de impact die verlies in de zwangerschap ook heeft op mannen.

En er is nog een weg te gaan.

 

door