Annelies heeft drie kinderen. En ze heeft ook twee ongeboren kindjes. Ons contact daarover bracht haar veel. Daarom mag ik haar verhaal in dit artikel delen.

Annelies, kun je iets vertellen over je situatie?

“Ja, we hadden het aanvankelijk over het gedrag van mijn kinderen. Het hield me toen nogal bezig, ik was op zoek naar antwoorden. Toen vroeg je of ik misschien ooit een miskraam had gehad. En of de kinderen hiervan wisten. Toen pas besefte ik, dat mijn laatste miskraam nog geen plekje had gekregen.”

Hoe ben je omgegaan met je miskraam?

“Het was vier jaar geleden op de wintersportvakantie, dat ik de miskraam heb gekregen. Toen heb ik er in de drukte en hectiek van de vakantie bijna geen aandacht aan besteed. Ik ging gewoon door. Ik heb laatst mijn zwangerschapsdagboek erbij gepakt. Daarin zag ik dat dit kleine kindje op papier ook nog geen plekje had gekregen tussen de verhalen van mijn andere zwangerschappen en een eerdere miskraam.”

Je hebt het je andere kinderen verteld. Hoe was dat?

“Ik heb een gesprek met de kinderen gehad. Ik vertelde ze dat ik nog twee keer een baby in mijn buik heb gehad. En dat die baby’s niet verder groeiden en zijn doodgegaan. De jongste twee wilden direct een tekening maken waar de twee baby’s op staan. Ontroerend.

Het heeft mij doen beseffen dat ik er eigenlijk nog niet de tijd voor had genomen om dit laatste kindje een plekje te geven. Mijn middelste zei zo mooi: “Oh, dan zijn we dus eigenlijk met zijn zevenen.” En zo is het ook.”

Hoe heb je dit kindje plek gegeven?

“Ik heb eerder een familieopstelling gedaan met beide kinderen erin. Die opstelling heeft me enorm geholpen in het besef dat ik moeder ben van 5. Daarmee heb ik ze in mijn hart kunnen sluiten. Verder was voor mij belangrijk om mijn verdriet te kunnen uiten. Om het te delen met anderen. En ik heb er in mijn boek over mijn zwangerschappen een stuk over geschreven.

Het delen met de kids maakte het bijna af. Nu wil ik het nog een plek geven, samen met de vader van mijn kinderen. Ik heb al vier jaar een mooie kaart klaarliggen. Ik denk aan een soort ritueel, uitspreken van woorden, kaarsje branden. We hebben het hier vaker over gehad, maar blijven dit nog uitstellen.”

En hoe is het nu?

“Voor mij heeft nu ook mijn laatste kindje een plekje gekregen. Niet alleen bij mij, maar ook bij de kinderen.

Ik heb er nooit bij stilgestaan dat ik het verhaal van de miskramen ook kon delen met de kinderen. Nu zijn de miskramen ook echt een onderdeel van ons gezin worden en niet alleen van ons als ouders.”

Dank, Annelies, voor het delen van je verhaal.

“Graag gedaan! Ik hoop dat het vrouwen mag inspireren om met jou aan de slag te gaan. Je werkt met opstellingen, dat is zo krachtig, helend ook.”

Had jij ook ooit een miskraam? Welkom.

Had je ook een miskraam? Was je zwangerschap heel pril of al vergevorderd? is je miskraam kort of wat langer geleden? Je bent welkom voor persoonlijke begeleiding, waarin aandacht is voor dat wat geheeld mag worden. Dat is helend voor jou, en ook voor je eventuele andere kinderen.

© Miriam van Kreij – 2013.