Eline had een miskraam die vrij traumatisch is verlopen. Haar man vond haar heftig bloedend op de badkamervloer. De ambulance kwam met gillende sirene, wat op haar kleuterzoontje ook veel indruk heeft gemaakt.

Waarom zocht je hulp na je miskraam?
“Natuurlijk heb ik veel zelf kunnen doen, zoals zoveel in mijn leven. Maar ik zocht hulp voor de laatste puzzelstukjes. Ik werd bijvoorbeeld op mijn werk door emoties overvallen. En dan kon ik de rest van de dag wel op de automatische piloot doen, maar dat voelde niet goed.”

Praktische hulp, snel resultaat
Eline wist dat ze hulp kon gebruiken om deze heftige ervaringen te verwerken. En om een toekomstige zwangerschap met meer vertrouwen in kunnen te gaan. Ze wilde gerichte praktische hulp, zodat ze snel en effectief resultaat zou bereiken.

Eline: “Ja, ik laat een ander me niet zeggen hoe ik dit moet doen. Ik bepaal zelf hoe ik mijn miskraam verwerk. Ik ging dus googlen naar hulp waar ik meteen baat bij zou hebben. Ik wilde namelijk praktische hulp. Niet van dat zweverige. En zeker geen praatgroep. Wat ik op je site las, sprak me aan. We hadden een verkennend gesprek aan de telefoon. En toen besloot ik om een individuele dag bij je te doen.”

Werkgever betaalt mee
Over de investering: ze wist dat ze dit wilde, ze zou het zelf kunnen betalen, maar Eline is een doortastende vrouw. Ze wist ook dat haar werkgever er veel baat bij zou hebben, als de ervaring van haar miskraam haar niet langer in de weg zou zitten. Dus Eline legde de factuur voor aan haar manager. En die besloot 75% te betalen.
Eline daarover: “Anders had ik het ook gedaan hoor, maar dit is natuurlijk heel fijn!”.

Eline, hoe heb je de dag ervaren?
“Heel goed! Het is misschien gek, maar het onzichtbare werd zichtbaar, op een heel simpele manier. Dat had ik met mijn hoofd niet kunnen bedenken. Dit brengt zoveel rust.

En ik was blij dat ik aan het eind van de dag juist energie over had. Dat had ik niet verwacht! Naast de rust die ik zocht, heb ik dus ook meer energie. Ja, de dag heeft me enorm goed gedaan.”

Voor wie is deze dag geschikt?
Eline: “Voor vrouwen die al stevig in het leven staan. Die eigenlijk alles wel kunnen handelen, maar die hulp nodig hebben bij het laatste stukje. Zodat ze weer verder kunnen.”

Eline, dank je wel!

Waarvoor de koffieautomaat echt niet handig is…
Heb je ook meestal de regie in je leven, maar kun je hulp gebruiken om de ervaring van je miskraam echt helen, zodat je weer goed functioneert in je werk? Zoek dan een omgeving waarin je dat veilig en gericht kunt doen. De koffieautomaat op de afdeling is daarvoor meestal niet de meest geschikte plek…

Wil je in gesprek om te horen hoe je de ervaring van je miskraam kunt te helen? Mail me dan meteen. Ik spreek je graag. Zodat jij ook binnenkort weer goed functioneert, thuis én op je werk.

© Miriam van Kreij – 2016

Schrik je van de titel? Het is zeker niet mijn bedoeling om te provoceren. Wel om helderheid te geven. Het is tijd geworden dat ik me uitspreek over abortus. Over het afbreken van de zwangerschap.

 

Waarom is het tijd dat ik me uitspreek?
  • Omdat ik er geregeld vragen over krijg.
  • Omdat het afbreken zo anders kan voelen dan het onvrijwillig mis zien gaan van je zwangerschap.
  • Omdat er veel vrouwen zijn die allebei hebben meegemaakt.
  • Omdat het een groot taboe is.
  • Omdat het meestal een groot geheim is.
  • En omdat ik een missie heb.
Daarom dus!

 

In dit artikel lees je wat ik zelf vind van abortus. Ik hoor graag wat dit artikel bij je oproept, dus voel je vrij om me te mailen op info@miskraambegeleiding.nl. Ik lees je reactie graag!

 

“Je helpt toch geen vrouwen die ooit een abortus hadden, he.” Die vraag krijg ik zo af en toe. Meestal gesteld door iemand die me daarbij indringend aankijkt. Er is een taboe op abortus. Op het afbreken van je zwangerschap. Er is ook veel oordeel op abortus. Oordeel door veel mensen. Dat maakt dat abortus vaak geheim gehouden wordt. Dat het een verborgen verdriet is. Een geheim verdriet. Nog steeds.

 

Ik heb getwijfeld hoe ik hierover zou schrijven. Of ik het wel moest doen, omdat er ongetwijfeld mensen zijn die er aanstoot aan nemen. En daarna besloot ik dat er zaken belangrijker zijn dan dat mensen het misschien stom vinden dat ik schrijf over abortus.

 

Het is belangrijk dat de ongeboren kinderen plek krijgen. Het is belangrijk dat hun moeders rust vinden in het dragen van de beslissing. Het is belangrijk dat de eventuele andere kinderen in het gezin vrij zijn om hun eigen leven te kunnen leven. Om maar iets te noemen. Het is belangrijk dat elke vrouw weet dat het leven echt lichter wordt, als ze de ervaring van de abortus heelt.

 

Dus ja, ik schrijf erover.

 

Maar hoe dan? Het luistert zo nauw.

 

Ik maak een buiging voor elke vrouw die een abortus had.

 

Geen enkele vrouw zegt: ‘Joepie, ik had een abortus’. Nooit. Het is altijd een beslissing met grote impact. Het nemen van een beslissing, het afbreken van de zwangerschap, maar ook het traject daarna. Het heeft allemaal veel impact.

 

Dat vraagt aandacht en liefde, om de ervaring te verwerken. Om het te integreren in je leven. Om vanuit liefde verder te kunnen met je leven. En soms is daar pas járen later ruimte voor.

 

En daar help ik vrouwen graag bij. Om de ervaring van hun abortus te helen. Om de beslissing te kunnen dragen. Om kracht te halen uit de verbinding met hun ongeboren kind. Zodat hun leven lichter wordt. Zodat ze zich niet langer hoeven te schamen voor dit aspect van hun leven. Zodat ze niet langer bang hoeven te zijn dat het ontdekt wordt. Zodat het geheim minder zwaar wordt. Zodat er meer vrede en rust ontstaat.

 

Dus, of ik vrouwen ook help na een abortus? Ja, met veel liefde. En in alle veiligheid.

Wil je weten wat je zelf kunt doen om je abortus te verwerken?

Vul dan hier je voornaam en je e-mailadres in. Dan krijg je meteen de checklist ‘5 manieren hoe je abortus doorwerkt in je leven en wat je eraan kunt doen’. Natuurlijk ga ik vertrouwelijk om met je gegevens. Vanzelfsprekend.

Natuurlijk kun je je altijd weer afmelden als je genoeg hebt gelezen.

dit veld niet invullen s.v.p.

© Miriam van Kreij – 2016