Mannen en vrouwen verwerken een miskraam anders. Zoals ze wel meer dingen anders doen. Dat kan een probleem worden, als je dat niet weet. Of als je dat niet accepteert van elkaar. Dan komt je relatie onder druk te staan. Dan kan een miskraam zelfs leiden tot een scheiding. Dat is wel heel hard van de roze wolk afvallen…
Maar zo hoeft het niet te gaan. Als je accepteert dat mannen en vrouwen een miskraam anders verwerken, en als je elkaar daarin de ruimte geeft, dan kan je relatie er zelfs sterker van worden. Hoe kun je dat doen?
Vorige week sprak ik Robert. Robert is al jaren gelukkig getrouwd met Inge en samen hebben ze 3 pubers.
Robert vertelde over hun miskraam, 16 jaar geleden. “We hebben het naar mijn gevoel niet heel goed verwerkt. De zwangerschap kwam op een moment dat het net weer beter ging met onze relatie.
De miskraam was een drama. Maar ik ben toen snel van alles gaan regelen. En we zijn toen een weekendje samen weggegaan, naar zee. Daar zijn we toen heel dronken geworden. Over dat weekendje hebben we het nog wel eens, maar nooit over de aanleiding. Nooit over de miskraam.
Ik ben bang om er met Inge over te praten, dus ik begin er eigenlijk nooit over. Ik wil er natuurlijk voor haar zijn, maar het laatste wat je als man wil, is dat je vrouw heel hard gaat huilen…
Ik weet eigenlijk niet hoe het voor haar is. Hoe ze er op terugkijkt.
Ja, nu we het er zo over hebben: ik ga het haar toch vragen binnenkort.”
Dank, Robert, voor je openheid. En dank dat ik je verhaal mag delen!
En hoe zit dat bij jou thuis?
Praat je met je partner nog over de miskraam? Of gaat het gesprek er net als bij Robert en Inge eigenlijk nooit meer over?
Mijn advies is: durf erover te praten met elkaar. Ook als je het spannend vindt. Ook als er misschien tranen komen. En neem je eigen gevoel serieus, ook als je partner het anders voelt.
Checklist met 7 simpele manieren om met je partner in gesprek te gaan over je miskraam. Ook als jullie eigenlijk nooit meer praten over jullie miskraam.’
-
- Vraag je partner hoe hij of zij terugkijkt op de ervaring.
- Vertel hoe je het zelf hebt beleefd.
- Praat erover hoe jullie onzichtbare kind nu plek heeft in jullie leven. Denk je er wel eens aan? Wanneer praat je erover, met wie? Heb je misschien een boom geplant of een tatoeage gezet? Of brand je geregeld een kaarsje? Kijk je wel eens in het doosje met herinneringen van die zwangerschap?
- Hebben jullie levende kinderen? Overweeg dan om het ze te vertellen. (Ontdek waarom dat een goed idee is.) En als je dat al gedaan hebt: wissel uit hoe het laatste gesprekje daarover ging, wat het bracht.
- Vind je het moeilijk om het gesprek te beginnen? Gebruik een datum als aanleiding: je uitgerekende datum of de datum van de miskraam, het seizoen waarin je de miskraam had, een verjaardag van een levend gezinslid, moederdag of vaderdag, jullie trouwdatum, …
- Wat komt er in je op als je denkt aan de miskraam en aan je ongeboren kindje? Raakt het aan boosheid, verdriet of angst? Of voel je juist vrede en rust? Wees maar nieuwsgierig bij jezelf en bij je partner.
- Vertel wat de ervaring van je miskraam je heeft gebracht. In welk opzicht heeft het je leven rijker gemaakt? Misschien door een inzicht, verdieping van jullie relatie of door ander contact met de mensen om jullie heen?
En bonustip, als je het lastig vindt om het gesprek te beginnen. Je kunt zelfs zeggen: “Wat ik nu toch vind op internet? Een checklist om het nog eens te hebben over onze miskraam!”
Ik wens je mooie gesprekken toe, die de verbinding met je partner verstevigen. Misschien is het fijn om dit te bespreken tijdens een wandeling samen. Dat praat vaak gemakkelijker.
© Miriam van Kreij – 2016