Had je een miskraam? Ook voor je levende kind(eren) is je miskraam iets heel wezenlijks. Of ze nou eerder of later geboren zijn. Of ze nou bewust weet hebben van de miskraam of niet.

Tijdens een etentje met vrienden laatst, vroeg een vriendin ‘Zou mijn miskraam ook impact hebben op mijn kinderen?’ Daar kan ik volmondig ‘Ja!’ op zeggen. Ja, het heeft impact. Welke impact precies, dat is ook afhankelijk van hoe jij ermee omgaat.

Het is voor je levende kinderen in elk geval belangrijk dat je je ongeboren kind(eren) plek geeft. Waarom? Ik geef je drie redenen:

 

Reden 1: Je bent méér moeder voor ze.

Als je je ongeboren kind(eren) plek geeft, klopt het op zielsniveau met de situatie zoals die is. Je bent moeder van zichtbare en onzichtbare kinderen. Dat te weten en echt te voelen, geeft jou rust. Dan kun je meer moeder zijn. Van je levende én van je ongeboren kinderen.

Reden 2: Het doet je kind nu al goed.

Het doet je levende kind goed als ook het ongeboren kind plek heeft. Je levende kind voelt onbewust aan welke plek hij of zij heeft in de kinderrij. Ben je de oudste, de jongste, de middelste? Het geeft rust als dat klopt met het bewuste verhaal. Bianca vertelde dit over haar dochter.

‘Bijzonder wat het heeft gedaan met mijn oudste, toen we haar vertelden dat er vòòr haar ook een kindje in mijn buik heeft gezeten. Mijn oudste is er zoveel rustiger van geworden. Voorheen kon ze bezig zijn met heftige vragen over leven en dood, nu geniet ze van het leven.’

Reden 3: Je helpt je kind ook voor zijn toekomst.

De afgelopen jaren kwamen in mijn praktijk veel volwassenen die een probleem hadden, in werk, gezondheid of relatie bijvoorbeeld. De oplossing bleek meer dan eens te liggen bij het plek geven aan hun ongeboren broer of zus.

• Ze had veel last van hooikoorts. Die hooikoorts verdween toen haar ongeboren zus bewust plek kreeg. Een jaar later kreeg ik nog een bos bloemen van haar. De hooikoorts bleef echt weg!
• Ze kwam met een vraag over haar werk: zal ik nou wel of niet solliciteren op die baan? Ze kwam tot rust toen haar ongeboren broer in beeld kwam. Met hem als steun, kon ze de wereld aan. De baan dus ook.
• Zijn darmklachten verdwenen toen het geaborteerde kindje plek kreeg. Het levende kind kon verder zonder klachten.
• Ze kon maar geen geschikte man vinden. Nu begreep ze het: ze zocht eigenlijk nog steeds naar haar verloren tweelingbroer. En hij was het nooit… Dat besef gaf ruimte.
• Haar vraag ging over werk. Ze had het gevoel dat ze er een rol speelde. Dat kon ze bijna niet meer opbrengen. Nadat haar ongeboren zusje plek kreeg, kon ze haar werk weer vol enthousiasme doen. Ze kon voluit leven, ook ter ere van haar zusje.

 

Vijf voorbeelden van volwassenen die bij me kwamen. Hun moeder verloor een hun broer of zus tijdens haar zwangerschap. Als daar toen niet om gerouwd is, kan dan grote impact hebben op de levende kinderen. Ook op latere leeftijd dus.

En natuurlijk, je kunt het je kinderen zelf laten oplossen. Als jouw kinderen (later of nu) volwassen zijn, kunnen ze daar best zelf stappen in gaan zetten. Maar jij kunt nu ook al veel voor ze doen. En ieder heeft zijn of haar eigen lot, maar de stenen die jij opraapt op je pad, daar hoeven je kinderen niet over te struikelen*.

Wil je daar ondersteuning bij? Kijk dan hier wat je kunt doen. Ik ga graag met je in gesprek.

 

(* Naar een uitspraak van Else-Marie van den Eerenbeemt.)

© Miriam van Kreij – 2016